De streek rond Cafayate biedt een uniek klimaat voor het telen van kleine, smaakvolle druiven. De combinatie van de hoogte, de droogte, de warme dagen en koude nachten zorgt voor vele, uitgestrekte bodegas of wijngaarden in en rond het dorp. Met de fiets verkenden we deze charmante omgeving langs de ‘ruta del vino’ die, ondanks dat de winter nog maar op zijn einde loopt, op verschillende plaatsen al groene kleuren liet optekenen.
We bezochten het lokale wijnmuseum om kennis te maken met de natuurelementen die de druiven hun specifieke eigenschappen geven en kozen drie (uit de meer dan tien) bodegas in de omgeving om te bezoeken. Na het eerder zelfstandig uitproberen van de Argentijnse wijnen werden we nu ingewijd in de geheimen van de Torrontes, de Malbec, de Cabernet Sauvignon en de Tannat. Deze vier druiven zijn de populairste uit de omgeving en vormen de basis van meer dan 50 verschillende Cafayate wijnen.
Buiten het degusteren van verschillende wijnen kozen we in één van de bodegas voor de uitgebreide rondleiding. Zo kregen we een beter begrip van het wijnproces: van plukken over fermenteren tot eventueel rijpen en bottelen. De ervaring is vergelijkbaar met het bezoek aan een bierbrouwerij in België: zeer interessant als je redelijk nieuw bent in de materie, maar de verschillende bodegas werken natuurlijk op gelijkaardige wijzes.
Wij krikten er onze basiskennis over wijn alvast flink op dankzij de interessante uiteenzetting van verschillende concepten zoals rijpings- en bewaarmethodes van jonge en oude wijn, het verschil tussen Franse en Amerikaanse eiken vaten, nieuwe rijpingsmethodes zonder eik, het belang en de betekenis van de kurk en experimenten met houten transportvaten van 90 jaar oud.
De dag voordien hadden we eerst de omgeving van Cafayate ontdekt via twee meer toeristische activiteiten, maar daarom niet minder geslaagd. Op een quat ontdekten we de bergen eens op een andere manier dan te voet en in de namiddag toerden we met een minibusje door de ‘Quebrada de las Conchas’. De route van zo’n 50 kilometer neemt je mee langs 6 unieke rotsformaties waar je telkens een wandeling maakt van 15 tot 40 minuten.
We besparen jullie de details van de zoveelste ‘hoop stenen’, al genoten wij er wel met volle teugen van. ‘Los Castillos’ (‘de kastelen’), waarbij je eerst door een riviertje waadde alvorens tussen de rotsen te komen, en ‘Garganta del Diablo’ (‘het keelgat van de Duivel’ - een populaire naam in Zuid-Amerika) lieten de diepste indruk na. Vergis je niet, onderstaande rots gaat wel degelijk naar omhoog (en ja, we zijn tot boven geklommen)!
Voor we dit charmante dorp verlieten namen we nog afscheid van 'Chico', onze hond. Gedurende onze 3 dagen in Cafayate week het beestje geen minuut van onze zijde: 's nachts sliep hij voor de kamerdeur, bij elke wandeling naar het centrumplein, de winkel of gewoon in de omgeving liep hij voor, achter, naast of tussen ons in. Tijdens de uitstappen wachtte Chico ons steevast op bij het toerisme infopunt of aan het begin van de straat van het hostel. Één van ons beide liet net geen traantjes bij het vertrek toen Chico alleen achterbleef op het busperron.
We schrijven dit van op de nachtbus naar onze volgende bestemming, Mendoza. Opgelucht maken we ons op voor het tweede deel van onze rit van 19 uur, die we bijna in het water zagen vallen door een spontane staking bij enkele busmaatschappijen. Gelukkiglijk konden we bij de overstap (na 5 van de 19 uur rijtijd) de twee laatste tickets bemachtigen op een bus met slechts één uur vertraging. Belgische toestanden, we voelen ons hier thuis!
Halverwege onze reis doen we jullie de groetjes vanuit het binnenland. Dit keer niet met een cactus, maar met onze ‘tourist trap’ foto uit ‘el Gargante del Diablo’, die we stiekem toch wel leuk vinden!
